tomek, szkoda tylko,że jest nas tak mało widocznych na tym forum-a to mnie smuci jak i to,że nie możemy dokończyć tworzenia stowarzyszenia.pozdrawiam jan

Narazie jestem w dołku z powoływaniem stowarzyszenia , ale może jak złapie drugi oddech i ktoś wesprze nowy swoimi siłami to ruszymy DALEJ :-D

tomek, gratuluję optymizmu.ja już go tyle nie mam.cięszy mnię fakt,że mimo trudności nie poddajesz się.życzę wytrwałości,ja w miarę moich możliwości jestem do dyspozycji.pozdrawiam jan :-|

To nie optymizm tylko nadzieja, że zajrzy tu taka osoba jak ty czy ja i będzie tak naprawdę chciała coś zrobić dla amputantów i podziałać i pomagać i poświecić swój czas, a nie tylko pogadać i nic więcej. To poprostu nadzieja, że wśród tylu ludzi musi być parę osób, co naprawdę chcą pomagać czynnie innym.

tomek, obyś miał rację.a wtedy dopiero będzie "radość" z tych osób które do nas dołączą i wtedy pozostali też będą mieli"radość,że mają ludzi,którzy będa dla nich pracowali :-/

hej, jestem tu od jakiegos czasu ale niestety malo sie udzielam na forum. Tez jestem amputowana od 3 roku zycia i jak do tej pory malo przyjemnosc mnie spotkalo i jestem przekonana ze gdyby nie moje kalectwo moje zycie bylo by calkiem inne, radosniejsze........wiec moze ktos mi powie jak czerpac radosc z takiego nieszczescia.