ewa ale na pewno nie będzie ono łatwiejsze i fajniejsze ...

Witaj. Życie na pewno nie będzie łatwiejsze-ale mimo wszystko trzeba być umiarkowanym optymistą !!! 8-)

Ja np zaakceptowała odrazu ze nie bede miała nogi
I od operacji w moim zyciu nic się nie zmieniło ...
Nadal robie to co tylko przyjdzie mi do głowy , a
zazwyczaj przychodzi 100 pomysłów na minutę.

No ale są ludzie którzy niezaakceptowali siebie ... .

[code:1][b]Ewa piszesz że: jednak nie zmienia to faktu, że nie jesteśmy już CALI.[/b][/code:1]

Ja tak np nie mysle , od razu zaakceptowałam swoją protezę i teraz to jest moja noga
Wcale nie mysle tak ze w pewnym sensie nie jestem ...cała... .

Gniewko, masz rację że trzeba być optymistą. Ludzie, którzy mnie znają nie uwżają mnie za pesymistkę. Moje zycie raczej się nie zmieniło. RACZEJ.
Jednak w mojej głowie jest zupełnie inaczej...
I wiem, że nic nie jest w stanie to zmnienić... Poprostu jesteśmy już inni i nie wierzę, że da się do końca to zaakceptować. Oczywiście w pewnym stopniu, lecz nie do końca.
I niestety części nas już nie ma i nie zrekompensuje nam tego nawet proteza z Otto Bocka czy innej renomowanej firmy. Ona tylko ułatwi nam życie.Poprawi jego standard,lecz nigdy nie stanie się częścią nas...nawet za pieniądze całego świata...
Niestety.
Niech ktoś powie czy nie przeszła mu przez głwę myśl "dlaczego? Dlaczego mi się to przytrafiło?" Nie wierzę,że znajdzie się taki, który o tym nie myslał...Albo "przed amputacją to ..." albo " gdybym miał nogę..."
Po amputacji niestety zachowujemy się jak po stracie najbliższej osoby... jestesmy w żałbie...Do tego można porównać moje odczucia...
Jednak żyję dalej i nawet się uśmecham, ale ...No właśnie ALE...

Ewa piszeż że Poprostu jesteśmy już inni i nie wierzę, że da się do końca to zaakceptować. Oczywiście w pewnym stopniu, lecz nie do końca.

Musze Cię zaskoczyc ja zaakceptowałam do końca to ,że nie mam nogi. Nawet o tym nie mysle

Do braku czesci siebie mozna sie przyzwyczaic.Dla mnie to proteza teraz zastępuje nogę.To przychodzi z czasem :roll: Chociaz poczatki chodzenia byly trudne to udalo bez rehabilitacji nauczyc nia sterowac. Rodzina i znajomi tez zaakceptowała,ze jest tak a nie inaczej.