Jest ładny słoneczny dzień i chciałoby się wyjść gdzieś, pojechać na plażę nad morze lub posiedzieć w ogródku restauracji i wypić dobrą kawę, żałuję rzeczy które mógłby robić ale z powodu mojego psychicznego ograniczenia nigdy już nie zrobię. O Boże dlaczego musiało mnie to spotkać?

gregor, kolego nie załamuj się jest piękna jeszcze wiosenna pogoda weż się w garśc pamietaj nie jesteś sam pozdrawiam jan

Jakoś musisz sobie z tym poradzić, chyba nie masz innego wyboru Najgorzej się przełamać, później będzie już "z górki". Wydaje mi się, że przynajmniej część z nas (a może nawet większość) początkowo miała problemy z pokazaniem się ludziom ze swoimi "brakami", ale ludzie nie gryzą, więc nie ma co się bać :mrgreen:

Dziękuję Wam za wsparcia.

Gregor, czytając twoje słowa że „chciałbyś wyjść gdzieś, pojechać na plażę itp. ale z powodu Twojego psychicznego ograniczenia nigdy już tego nie zrobisz”to wydawało mi się że czytam swoje słowa, i może Cię chociaż trochę pocieszę, ale też tak mówiłam i nigdzie nie wychodziłam, ale na szczęście po wielu latach już nawet odważyłam się wychodzić do knajpek itp. nie powiem bo cały czas zasłaniam dłoń, ale dla mnie już i tak jest wielkim sukcesem że gdzieś wychodzę. Więc może i Tobie uda się małymi kroczkami wychodzić do ludzi i nie przejmować się swoim wyglądem. Pozdrawiam.

to widze ze chyba ja nie mialem problemu psychicznego z pogodzeniem sie z moja sytuacja . ale grunt to sie mobilizowac a nie dolowac stalym cytatem dlaczego ja ? poprostu stalo sie i tyle