Dziękuję za rady ogromnie,dziś powstały nowe problem tata się załamał i to kompletnie,cały czas popłakuje i moje słowa pociechy ani żadne inne nie dają skutku,poprosiłam lekarzy o psychologa może on coś wskóra,kolejny problem to ból mianowicie mówi,że dziś okropnie go boli kikut,a najbardziej ten dren,szwy dodają kolejny dyskomfort,pielęgniarki go wyzywają,że się nie kładzie na boki on mówi,że nie może bo go boli i tak w kółko,a ja niewiem co robić,właśnie przyjechałam ze szpitala i aż się rozbeczałam z tej bezsilności,że niewiem jak mu pomóc

w moim przypadku , było tak ze ja nie czułem kikuta przez kilka dni , dopiero po kilku dniach wrócilo czucie , mnie dokuczał ból fantomowy....

Piotr nie strasz dziewczyny, jest wystarczająco przestraszona. KAżdy z nas jest inny i inaczej przechodzi amputację. Wcale nie musi być tak, że są problemy z raną pooperacyjną.
Mario spokojnie. Pochodzicie z Poznania, a tam są dobrzy lekarze i jest na miejscu jedna z najlepszych firm protetycznych. Myślę , że kiedy Twój tata będzie na rehabilitacji, to tam uzyska odpowiednie informacje co do dalszego postępowania. Trzeba się tylko uzbroić w cierpliwość, bo początki zawsze są trudne. Dobrze, że Twój tata rozmawia z psychologiem. Ty też powinnaś to zrobić.
Wydaje mi się , że Twojemu tacie pomogła by osobista rozmowa z osobą po amputacji.

ok

wiecie co jest najgorsze?jego przyjaciel pół roku temu miał amputowaną jedną nogę,po miesiącu drugą i 2 tygodnie po 2 operacji zmarł.....i żadne moje słowa,że on miał cukrzycę a tato nie ,nie pomagają,dziś jadę popołudniu to dam wam znać jak minął kolejny dzień(dzięki bogu na sali ma młodych chłopaków,którzy chętnie mu pomagają,uspokajając mnie,że oni się nim zajmą,a ja mam się nie denerwować

Nawet gdyby miał cukrzycę, to nie jest powiedziane, że jego choroba będzie miała taki sam przebieg jak choroba innego pacjenta.