Bardzo lubię i cenię zarówno samą poezję jak i osoby tworzace ją.
Co byście jednak powiedzieli na rozszerzenie tej "szuflady" o odrobinę humoru a la sami o sobie
Komu jak komu ale nam - amputowanym - jak najbardziej wypada śmiać się z własnych przypadłości. Chyba każde z nas zaliczyło już jakąś sytuację której wspomnienie z czasem potrafi rozbawić nas na równi z doskonałym kawałem. Ja akurat zacznę od kawału. Mam taki jeden w rękawie a że dotyczy osoby amputowanej - bawi podwójnie !

Oto on:

Pewien dziennikarz postanowił przeprowadzić wywiad z najsłynniejszym amputantem świata. Był to oczywiście kapitan Hak. Postrach 7 mórz. Wszedł do oberzy portowej gdzie zobaczył mężczyzne bez ręki, nogi oraz oka który żywiołowo opowiada jakąś historię harcząc przy tym zawzięcie. Podszedł do niego i zapytał czy może przeprowadzić z nim wywiad. Kapitan na to: harrr ! oczywiście ! tylko butelka rumu dla mnie i gadamy ! Dziennikarz się zgodził i usiedli. Dziennikarz: więc jak pan właściwie stracił swoją nogę ? Kapitan: harrr ! pamiętam jak dziś to spokojne morze ! tak ! gdy nagle ! gdy nagle z głebin oceanu wyłoniła się bestia ! harrr ! był to kraken ! walczyliśmy długo i zażarcie ! ja straciłem nogę lecz wbiłem bestii bosak w oko i tak ją pokonaliśmy ! Dziennikarz: Fascynujace ! naprawdę ! Jednak... jak pan stracił rękę ? Kapitan na to: harrr ! tak ! pamiętam jak dziś tą spokojną wodę ! Ta cisza ! Gdy nagle zerwał się sztorm ! a z nim przybył wróg ! walczyliśmy z tym statkiem długo i zawzięcie ! Odłamek z mortara urwał mi rękę ! lecz swą szablą wyrąbałem sobie drogę do kapitana i powaliłem go ! harrr ! Dziennikarz: fascynujące ! wręcz niesamowite ! Ale... jak pan stracił oko ? Kapitan: harrr ! tak ! pamiętam to jak dziś ! to spokojne morze ! ta cisza ! gdy nagle ! gdy nagle !!! wpadła mi mucha do oka ! Wiec chciałem ją wyciągnąć ! A to był pierwszy dzień z hakiem...


Mam nadzieję że się spodobał Dodam tylko że usłyszałem ten kawał podczas robienia protezy w Otto Bocku. To się nazywa obsługa !

A teraz Wasza kolej !

Zbuduje dom z cegieł miłości,
Połącze go cementem radości,
Dach ułożę z dachówek serdeczności,
Szyby będą ze szkła przyjaźni,
Pomaluje je farba wyobraźni ,
Fundamenty zrobie z betonu zrozumienia,
Płot zrobie z desek prawdomówności ,
A furtke z prętów czułości,
W ogrodzie posadzę róże życzliwości,
Zaś obok nich trawę wyrozumiałości,
Tu zawsze bede miała schronienie
Mieć taki dom, to moje marzenie :-D

Ten wiersz napisala 8 letnia dziewczynka - spodobal mi sie ... moze Wam tez ? :mrgreen:

Witam

Ostatnio stwierdzam u siebie Syndrom Starczego Braku Skupienia Uwagi /SSBSU/.
Przejawia się on następująco:
Decyduję się na podlanie ogrodu.
- Kiedy rozwijam wąż do podlewania ogrodu, patrzę na mój samochód i stwierdzam, że wymaga umycia.
- Kiedy udaję się po kluczyki do samochodu zauważam leżącą na stole pocztę i rachunki, które wcześniej wyjąłem ze skrzynki.
- Postanawiam przejrzeć pocztę przed umyciem samochodu.
- Kładę kluczyki na stole i wrzucam reklamy do kosza i zauważam, że jest pełny.
Decyduję się odłożyć rachunki i opróżnić kosz. - Wtedy przychodzi mi na myśl, że wychodząc z koszem do śmietnika będę blisko skrzynki pocztowej więc mogę najpierw wysłać rachunki płatne czekiem.
- Biorę do ręki leżącą na stole książeczkę czekową i stwierdzam, że został mi jeden czek. Nowa książeczka czekowa jest w biurku w gabinecie.
-Wchodzę do gabinetu a na biurku stoi puszka Coca Coli, którą niedawno piłem.
- Stwierdzam, że Coca Cola jest ciepła i trzeba ją wstawić do lodówki.
-Idąc do kuchni z Coca Colą w ręku zwracam uwagę na kwiaty na parapecie -wymagają podlania.
- Odstawiam Coca Colę na parapet i odkrywam leżące tam moje okulary, których szukałem od samego rana.
-Postanawiam, że lepiej będzie jeżeli je zaraz położę z powrotem na biurko, ale najpierw podleję kwiaty.
- Odkładam okulary na parapet i idę do kuchni po wodę. Nagle zauważam pilota telewizyjnego. Ktoś zostawił go na stole kuchennym. - Zdaję sobie sprawę, że wieczorem kiedy będziemy chcieli oglądać telewizję będę znowu szukał pilota i nie przypomnę sobie, że jest na stole kuchennym. Decyduję się położyć go na miejsce przy telewizorze. Tam gdzie powinien być. Ale najpierw podleję kwiaty.
- Przy nalewaniu wody do dzbanka wylewa się trochę na podłogę.
Odkładam pilota na stół, biorę szmatę i wycieram podłogę.
- Wracam do pokoju i próbuję sobie przypomnieć co ja właściwie chciałem zrobić.
Pod koniec dnia: Ogród jest nie podlany
Samochód jest nie umyty
Rachunki są nie zapłacone
Puszka ciepłej Coca coli stoi na biurku
Kwiaty są suche
Jest tylko jeden czek w mojej książeczce czekowej
Nie mogę znaleźć pilota telewizyjnego
Nie mogę znaleźć moich okularów
I nie wiem co zrobiłem z kluczykami od samochodu
A kiedy zastanawiam się dlaczego dzisiaj nic nie zostało zrobione jestem naprawdę zdumiony bo wiem, że przez calutki dzień byłem bardzo
zajęty i jestem rzeczywiście zmęczony. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to poważny problem. Mam jeszcze prośbę. Przekaż tę informację wszystkim,
których znasz, bo nie pamiętam komu ją już opowiadałem.

Nie śmiej się, jeżeli to nie jesteś Ty, Twój dzień nadchodzi !
STARZENIE SIĘ JEST NIEUNIKNIONE
DOROŚLENIE JEST OPCJONALNE
A ŚMIANIE SIĘ Z SAMEGO SIEBIE JEST TERAPEUTYCZNE

nie wiedzialem ze jestes poetą, pięknie trafiłeś w 10tkę .u mnie tak jest jan

Mowi wnuk do dziadka:

- Kiedys to mieliscie zle. Nie bylo internetu, komorek, czatu ani
gadu-gadu... Jak ty w ogóle babcie poznales???

- No jak nie bylo? wszytsko to bylo - odpowiada dziadek.

- Ale jak to?

- No przeciez, babcia mieszkala w internacie, jak wracala ze szkoly
to stalem na czatach, wychodzilem i z babcia gadu-gadu, a jakby nie
komorka to i ciebie i twojego ojca by nie bylo .
--