Wiesz co taka odp Ula mnie smieszy !!!! Ja zyje juz ponad 8 lat i jakos tak sie nie czuje!!! Zyje i sie bawie zrobilem prawo jazdy C i E teraz bedzie na motor i sie nie podaje zyje bawie sie tanczy a przy okazji cos ....... innego jak to wieczny kawaler hehe

Ula jak można powiedzieć, że osoba bez ręki czy nogi jest "towarem wybrakowanym"?! Tak jak wariat_21 zupełnie nie rozumiem Uli... Osoba niepełnosprawna jest tak samo człowiekiem jak i pełnosprawni..tak samo czuje, myśli i pragnie... Jestem niepełnosprawna od dziecka na skutek wypadku, fakt moje życie trochę ogranicza to, że jestem niepełnosprawna; musiałam podjąć naukę w kierunku, który nie do końca mnie interesował i pracuje w tej dziedzinie, ale teraz bardzo podoba mi się zawód, który wykonuje. Mam wielu przyjaciół i podobam się mężczyzną nie ukrywam, pomimo tego że nie mam nogi. Pozatym czuje się pełnowartościową kobietą i nie uważam, że jestem w czymś gorsza od innych dziewczyn, wręcz przeciwnie.. doświadczenia życiowe pozwoliły mi na to, aby stać się dojrzałą osobą w tak młodym jeszcze wieku i cieszyć się z każdego dnia, który jest nam dany. Faktycznie mam inne problemy niż moje rówieśniczki i priorytety, nie rozmyślam nad drobnostkami... trzeba cieszyć się z tego co się ma, a nie użalać nad sobą. Faktycznie jest tak szczególnie w małych miejscowościach, że ludzie unikają osób niepełnosprawnych, poniważ się ich boją, ale uważam, że takie osoby są niedojrzałe i sorry ale zazwyczaj strasznie głupie, więc nie należy się w ogóle nimi przejmować i robic swoje...uff ale sie rozpisałam masakra hehehe :shock:

Ale nie mów Ulu "towar wybrakowany"... Nie przesadzaj. Osoby po amputacji również są pełnowartościowi. To jak inni będą Ciebie postrzegać - zależy głównie od siebie samej.

Nie każdy patrzy na drugą osobę przez pryzmat niepełnosprawności. Jakbym twierdził coś innego, to bym się tutaj nie zarejestrował.

Pozdrawiam.

A ja tam lubie siebie,zdążyłam sie zaakceptowac,lubie byc kobietą ,mimo,ze czegos nie mam.Ale to i tak nic,przeciez jestem mądra,piękna,inteligentna, cholernie skromna a przez swoj "brak"niepowtarzalna.)))))))

A ja nie czuję się wybrakowany. Mam 3 nogi do chodzenia i czwartą o walorach sentymentalnych (wstępna do nauki chodzenia)

Komuś się podobają piegowate, komu innemu okularnice a mi amputantki. I co mam z tym zrobić?

Wizualna atrakcyjność zawsze gra jakąś rolę na początku jak się kogoś poznaje. A potem to już bywa różnie. Mój związek z amputantką niestety nie przetrwał próby czasu ale będę próbował dalej. Do skutku.

Przy okazji pozdrawiam i witam forumowiczów