Witam. Mam 17 lat i ponad dwa lata temu amputowano mi stopę w stawie Choparta. Teraz przygotowuję się do wyższej amputacji na poziomie golenia- podobno to złoty środek i najlepsze rozwiązanie. Bardzo mi na niej zależy ponieważ obecna proteza nie spełnia moich wymagań, głównie estetycznych. Proteza obudowuję moją nogę, przez co widocznie różni się od drugiej, najgorzej pod kolanem, ponieważ gdy mam zgiętą nogę np. gdy siedzę bardzo się odznacza. I mam pytanie czy właśnie proteza goleni obudowuje też kolano, i jak to wygląda? Czy widać że "coś" jest na nodze gdy się siedzi?
Pozdrawiam.

Witaj Magdo.
Proteza goleni jest tylko do kolana. Może lekko być widoczna gdy będziesz chodzić w tymczasówce, ale przy stałej nic nie będzie widać nawet gdy będziesz siedziała.

Witaj

Spotkałem kilka osób po tego typu amputacji i w każdym przypadku był problem kometyki.
Uważam że proteza podudzia jest lepszym rozwiązaniem funkcjonalnym (zawieszenie), jak i kosmetycznym (można ładnie wykonać imitacje goleni).
Ten poziom amputacji, umożliwia bardzo ładne poruszanie się wprawiając w strapienie osoby nie będące w temacie .

Pozdrawiam.

Do autorki - naprawdę da się zrobić bardzo estetyczną protezę podudzia. Może być prawie niewidoczna w pewnych okolicznościach.

Ale będę brutalniejsza niż większość tu piszących: też jestem kobietą, generalnie estetką, ale w TYCH kwestiach zdecydowanie, na bazie doświadczenia, stawiam na REALIZM.
Chodzę na dwóch protezach podudzi i również zawsze ważne dla mnie było, aby protezy nie były rażąco obrzydliwe, ale bez przesady.

Wiele osób (pewnie głównie bardzo młode dziewczyny, jak Ty:)) z różnych przyczyn, moim zdaniem, zbyt wielką wagę przywiązują do szczegółów, o których piszesz.
Bo problem nie leży w tym, jak to wygląda a raczej w tym, na ile oszukujesz sama siebie.
Większość amputantów, których spotkałam - i mężczyźni, i kobiety - masę energii tracą na wmawianiu sobie, że wyglądają przecież jak "przedtem". Otóż tak nie jest. Wyglądacie PRAWIE jak przedtem - czy to dużo czy mało to już inna kwestia.

Zastanów się, czy nie lepiej oswoić i siebie i otoczenie z nową nogą, troszkę inną od tej prawdziwej niż kryć się z drobiazgami, udawać i kręcić.

Ja tam doszłam już do tego etapu, że ani się siebie nie wstydzę ani nie ukrywam więcej, niż to konieczne. Niech się wstydzi ten kto widzi - jeśli ma problem. Co ciekawe, taką postawą zyskuję w 99% życzliwość postronnych i rzeczywistą akceptację. Szkoda, że wiele lat wcześniej nikt mnie tego nie nauczył. Ale:)

A mówię to wszystko, bo byłam w tym miejscu i wieku, co Ty. I dziś wiem, że bardzo wiele chyba nawet straciłam przedkładając złudną estetykę ponad wygodę chodzenia i wiarę w siebie jako osobę. Nie warto!

A opowieści w stylu - "nic nie będzie widać, kiedy nawet będziesz siedziała" - to wg mnie bajki. Lekko będzie widać, szczególnie w obcisłych spodniach. TYLKO ŻE CO Z TEGO???

Im wcześniej siebie polubisz w tej formie tym łatwiej Ci będzie w przyszłośc:)
Pzdr.

Nie źle mnie zrozumiałaś do faktu że nie mam nogi się przyzwyczaiłam. Czasami nawet wolę iść gdzieś o kulach bez protezy niż w, w pełni zaakceptowałam fakt że jestem nie pełnosprawna, a ludzie z mojego otoczenia dobrze wiedzą że nie mam nogi i raczej w pełni to akceptują. A na niewidocznej protezie mi zależy bo tego wymaga moja przyszła praca jaką mam zamiar wykonywać. A co do wyglądu protez zraziła mnie obecna, gdzie nowo poznani ludzie pytają mnie "co ci się stało w kolano?" :/

A i dziękuję za odpowiedzi:)